De week van bestraling

Maandag 6 Augustus 2012,
De week dat ik bestraald word is aangebroken. Best wel weer een spannend moment. Het zoveelste. De zondagnacht is onrustig verlopen, ondanks dat ik best wel vermoeid was. De eerste week is er natuurlijk wel ingeslagen als een bom. Veel telefoontjes en bezoekjes gehad. Gelukkig weten al mijn naaste familieleden het nu en de rest van de wereld mag het ook weten. Het is natuurlijk een beetje lullig als 1 van je naasten het via via krijgt te horen.
Vandaag nog een klein klusje doen bij JoMaJu en de Ba en morgen bij de grote Ju een klein klusje doen. Ook dat moet doorgaan, zolang ik mij nog fit voel. Tenslotte weet ik niet hoe ik op de bestraling zal reageren. Alles wat ik nu nog kan doen doe ik ook. Wel met mate hoor.
Vlak nadat ik dit geschreven heb kreeg ik telefoon vanuit Zwolle Sophia. Morgen om 08:30 uur moet ik in Zwolle Sophia zijn voor mijn bestraling. Deze trein stopt gelukkig niet en gaat in volle vaart vooruit. Dit is op zich een prettig gevoel. Ik zal wel een paar afspraken moeten verzetten, zoals mijn oncologisch verpleegkundige en fysiotherapeut. Ook zal ik mijn huisarts een mail sturen wat er vanaf vrijdag zich heeft afgespeeld. De klus die ik bij Jurjen morgen zou doen moet ik maar vanmiddag doen. Die bij Joost en Majella is in ieder geval klaar. Dus morgenochtend gaat het gebeuren. Er is een nieuwe coureur in de maak. Juno kan al samen met mij de Mitsubishi netjes parkeren. Toet,toet hier komen we aan.
Om 18:00 uur ben ik weer aan mijn dagelijkse wandeling begonnen. Gelukkig is het droog. Op mijn wandeling kom ik langs het huis van een bekende. Wij hadden gehoord dat ook bij hem de vreselijke ziekte is geconstateerd en dat hij vandaag de uitslag hiervan te horen zou krijgen. In eerste instantie hoop je dat de uitslag bij hem gunstig is, maar ook bij hem mag dit geluk niet tne deel vallen. G.E. en jou naasten, ik kan alleen maar zeggen. BLIJF VECHTEN.
Het is alsof er iemand met een stofje strooit waardoor de zwakken ziek worden en de vergrijzing zich vanzelf opheft.
Nou lieve mensen vandaag even genoeg en ik hoop dat ik snel weer mijn stukje kan schrijven.

Dinsdag 7 Augustus 2012,

's Morgens om 06:30 uur ging de wekker. Even lekker douchen en om 07:30 uur met z'n 3en naar Zwolle. Jurjen heeft ons gereden. We waren op tijd en na een kwartiertje werd ik naar binnen geroepen. Even afscheid nemen van Leida en Jurjen. De verpleegkundige heeft mij alles uitgelegd en ik kon mij uitkleden. Tenminste schoenen/sokken uit en mijn shirt. De behandelkamer stelde eigenlijk achteraf niet veel voor. Wel waren er natuurlijk een heleboel apparaten, maar ik had zelf een hele andere voorstelling. Om je heen staat een heel team van artsen en verplegend personeel. Volgens mij heb ik er 7en geteld. Ook mijn radioloog was er. De arts die mij de scoop in mijn slokdarm heeft gedaan stelde zich ook voor. Uiteindelijk werd ik gereed gemaakt voor de bestraling. Infuus voor mijn roesje. Vervolgens kwam ik weer bij. De slang zat erin. Op zich heb ik er niet zoveel last van gehad, alleen moest ik heel veel slokdarmslijm op boeren. Ik hoefde mijn hand maar op te steken of men kwam eraan om dit slijm af te zuigen. Tijdens mijn bestraling zijn alle artsen en verpleegkundigen niet meer bij mij om op veilige afstand te staan. Als ik ergens last van had moest ik mijn hand opsteken en men stopt dan tijdelijk de behandeling. Ik kreeg last van mijn keel, want de slang begon te irriteren. Na 10 minuten kreeg ik te horen dat het nog 10 minuten zou duren. Toen het nog 5 minuten zou duren zei men dit ook via de intercom. Ik werd wel heel goed in de gaten gehouden. Bij het begin van de bestraling zag ik dat er door een slangetje iets naar binnen ging. Best wel spannend.
Toen de behandeling afgelopen was kwam men snel bij mij om mij te verzorgen. Ik was blij dat men de slang eruit ging halen. Heel langzaam ging de slang eruit, ging het maar sneller, want ik kreeg braakneigingen. Veel sneller kan nier anders bestaat de kans dat men iets beschadigd. Gelukkig. De slang is eruit en ik had gelijk geen braakneigingen meer. Ik moest op een ander bed gaan liggen en in de tussentijd werden Leida en Jurjen er ook bij gehaald. Tot in de kleinste detail werd ik geholpen. Ik was drijfnat van al het slijm dat ik maar de vrije loop liet gaan. Ik heb altijd hiervan veel last. Ook als ik naar de tandarts ga. Ik heb mijn behandelend team bedankt voor de goede zorg die ik nu verder kreeg op de uitslaap zaal. Ik voelde mij goed fit en kreeg niet het idee dat ik een narcose heb gehad. Na een uur kreeg ik een glaasje water. Leida en Jurjen hebben in het ziekenhuis iets gegeten. Om 12:30 uur kreeg ik eindelijk eten. Weer een halve dag zonder gezeten.

 Ik moet niet teveel onderzoeken krijgen waarbij ik nuchter moet zijn anders val ik teveel af. Aan de andere kant ga je ook een normale boterham waarderen. Om 13:00 uur heeft de verpleegkundige mijn radioloog gebeld om te vragen of het infuus eruit mocht en/of er nog complicaties waren. Alles was goed en ik mocht naar huis toe. Rond 14:00 waren we weer in Hoogeveen.
Zoals het er nu uit ziet heb ik voorlopig rust. Morgen nog even naar mijn oncologische verpleegkundige in Hoogeveen en naar Move2Be. Op 4 september krijg ik een telefonisch consult met mijn radioloog. Hopelijk kunnen we dan met z'n 2tjes er even een weekje tussenuit in de tussenliggende tijd. Ik weet wel zeker dat er 1 iemand dit wel heeft verdient en dat is LEIDA.
Mijn avondwandeling kon ik gelukkig door laten gaan. Ik heb in ieder geval de energie ervoor en ik heb tot nu toe geen last van de bestraling. Wel een heel rauw gevoel in de strot, maar dat was wel bekend dat dat zou gebeuren. Ik heb niet de hele ronde gelopen, aangezien ik toch wel een beetje vermoeid ben van het hele gebeuren. Hopelijk is dit gevoel beter, zodat ik wel mijn hele ronde kan lopen en in een iets hoger tempo. Zo even mijn vitamineshot en dan op tijd naar bed.