De spanning

juni 2012,
12 juni moest ik weer komen bij mijn internist om de gevolgen van de CT-scan aan te horen. Ze hadden eindelijk iets gevonden. 1 Lymfklier in mijn lies was veel te groot. De lymfklieren behoren 1,5 tot 2 cm. te zijn en deze lymfklier is 3 cm., dus 50% tot 100% te groot. Dit is niet normaal en er moest een lymfklierpunctie gedaan worden en een thoraxfoto. De eerste keer dat men iets vermoede aangezien mijn internist zei dat wanneer het niet goed is ik eerder gebeld zou worden.
Voor de uitslag hadden we een afspraak staan op 9 Juli. Ik had een afspraak gemaakt voor deze punctie op 19 juni. Zo gezegd zo gedaan en op 19 juni kwam ik toch wel zenuwachtig weer bij de afdeling radiologie. Men stelde mij gerust, dat ik er niet veel van zou merken. In eerste instantie werd er een echo gemaakt om precies te bepalen waar de betreffende klier zit. Na deze echo heeft de radioloog de punctie gedaan. Ik schrok van het geluid tijdens de punctie en bewoog veel te veel. Men moest de punctie opnieuw doen. Op het moment van de punctie waarschuwde men mij, zodat ik niet zou schrikken. De punctie was gelukt en alleen nog de thoraxfoto. Ik kwam terug op zaal en kon pas weg, wanneer het bloeden en mijn bloeddruk goed was. Mijn bloeddruk was goed, maar het bloeden stopte niet. Het was niet zo dat het eruit gutste, maar het kleine wondje ging niet dicht. Natuurlijk ook omdat het op een rot plek zit. Ik kreeg een koude kompres met een gewicht erop. Nog niet te stoppen. Vervolgens heeft de verpleegkundige er een hechtpleister op gedaan. Na een poosje stopte de bloeding en mocht ik naar huis.
Nu maar wachten dat men niet eerder vanuit ziekenhuis Bethesda zou bellen, aangezien dat wanneer ik eerder zou moeten komen er daadwerkelijk iets aan de hand zou zijn.
Op vrijdag 29 Juni zijn wij met de broers en zusters met aanhang van de Bloembergen een lang weekend naar Duitsland gegaan. Deze meneer kan het niet laten dit jaar om maar ziekenhuizen van binnen te bekijken. Gat in de kop, verkregen bij het pakken van mijn eerste biertje daar ter plekke. Er stond een klapraampje open van de caravan en daar knalde ik keihard tegen aan. Op naar het ziekenhuis in Munster, alwaar men de snee van ongeveer 5 cm. dichtbranden. Tenminste dat dacht ik. Het werd gelijmd, maar de lijm werd in eerste instantie warm. De arts zei mij dat het warm kon worden en ik dacht toen dat men het dicht branden. Verkeerd begrepen dus.
Gelukkig heb ik er alleen die vrijdagavond een beetje last van gehad. Er kwam 's avonds nog een beetje bloed uit de wond en ben op tijd naar bed toe gegaan om de wond te laten rusten. De volgende dag had ik er geen last van.